Internet fizyczny: sieć przyszłości

Wyobraź sobie uniwersalną sieć operacji logistycznych, wspólną dla wszystkich zaangażowanych w łańcuch… Do 2030 r. usługi logistyczne mogą mieć zasięg globalny, ogólnoświatowy. Wszyscy gracze w łańcuchu dostaw mieliby dostęp do ogromnej sieci zwanej Internetem Fizycznym – opartej na Internecie Cyfrowym. Połączyłby wszystkie istniejące sieci, tworząc sieć sieci.

Sieć sieci będzie wymagała nowych znormalizowanych i inteligentnych kontenerów, które można śledzić w czasie rzeczywistym w niezliczonych współpracujących centrach routingu (CRC®). Będzie odbierać połączone przepływy od wielu dostawców i przekierowywać ich do miejsc docelowych. Cel? Śledzenie wszystkich operacji od jednego końca łańcucha do drugiego za pomocą identyfikowalnych pojemników z chipami RFID. Internetowa baza danych zawierająca wszystkie istotne informacje będzie dostępna dla wszystkich autoryzowanych członków sieci. Fizyczny Internet ma na celu globalną transformację sposobu obsługi, przenoszenia, przechowywania i używania obiektów.

W zależności od modelowania przepływów może zwiększyć wskaźnik realizacji ciężarówek do 80% (w porównaniu ze średnią 60% w Europie), zredukować gazy cieplarniane o 60% i obniżyć koszty logistyki nawet o 35%!

„Budowa takiej globalnej sieci logistycznej wymaga standaryzacji obiektów fizycznych, wymiany informacji i procedur” – stwierdza Éric Ballot, profesor systemów produkcyjnych i logistyki w Mines ParisTech.

Wiele testów było i jest przeprowadzanych w celu urzeczywistnienia koncepcji na mniejszą skalę. Projekty pilotażowe, takie jak OTC-Kaypal (Open Tracing Container), rozpoczęły się dwa lata temu. Testuje standardowy system informacyjny, który umożliwia różnym stronom śledzenie ruchów palet tekturowych DS Smith Kaypal w celu zoptymalizowania zarządzania. Kolejny test przeprowadzono we współpracy z 4S Network, GS1 i Mines ParisTech, aby zoptymalizować łączenie przepływów towarów od 4 producentów, dostarczając 4 detalistom za pośrednictwem Collaborative Routing Center (CRC®).

Dystrybucja miejska powinna również stać się częścią fizycznego systemu Internetu, opierając się na wielu węzłach zlokalizowanych na wewnętrznych przedmieściach, które mogą realizować dostawy do centrum miasta ekologicznymi pojazdami. Urban Logistic Spaces (ELU) na obrzeżach miasta są szczególnie przystosowane do łączenia dostaw miejskich, czego dowodem jest rozwój CityLogin.

Te dwa systemy Internetu mają to samo zadanie: wypełnić lukę między światem wirtualnym a światem rzeczywistym poprzez połączenie „rzeczy” z informacjami o nich (identyfikacja, lokalizacja, status…). Ich zastosowania są podobne w przemyśle (optymalizacja produkcji, logistyka…), ale ich użyteczność jest różna. Internet Rzeczy integruje systemy ze świata rzeczywistego w sieć wirtualną (smartfon, tablet…), podczas gdy Internet fizyczny łączy fizyczną planetarną sieć usług logistycznych z monitorowaniem operacji wirtualnych. Ogólnie rzecz biorąc, Internet Rzeczy dotyczy społecznej aktywności ludzi (zdrowie, kultura…), Internet Fizyczny dotyczy przede wszystkim operacji logistycznych.